Nie istnieją choroby powstałe z autoagresji. To jedynie hipoteza.

Ernest Witebsky i  Noel R. Rose 1957 rok.

Informacje o najnowszej książce HORROR AUTOTOXICUS w zakładce Książki. 

Świat, w którym żyjemy nie jest niczym innym jak polem bitwy. Każda bakteria, grzyb, komórka czy organizm walczy o przetrwanie. W każdym z nas zapisany jest szczególny kod genetyczny. Mamy wspólną nazwę homo sapiens. Żyjemy w różnych środowiskach geograficznych i klimatycznych. Różni nas płeć, narodowość, kolor skóry, kolor oczu, grupa krwi i wiele innych cech. Niektórzy mówią, że jesteśmy dominującym gatunkiem na Ziemi. Co nie oznacza że nie mamy wrogów. Każda choroba to nic innego jak wtargnięcie wroga na nasze terytorium. Cywilizacja XXI wieku zagrożona jest skażonym środowiskiem, żywnością i wzajemnym oddziaływaniem osobników na siebie. Tak, to nie pomyłka. Mamy jako ludzie  różne geny i antygeny. Każdy organizm wytwarza różne przeciwciała aby się bronić. Przeszukując biblioteki, artykuły naukowe i internet znajdziesz wiele wiadomości na temat antygenów. 

Ale co by sie stało gdyby przyczyną powstawania chorób był całkiem inny niewidzialny czynnik.  Aby to odkryć trzeba zostawić dotychczasową wiedzę  i przyjrzeć się wszystkiemu co nas otacza przez uniwersalny paradygmat który nazwałem "niewidzialna transfuzja".  Całą resztę pozostawiam Twojej własnej inteligencji i mądrości. 

Zapoznaj się z kalendarium odkryć.

        1882 - L. Griffini publikuje doniesienia o toksyczności ludzkiej sliny- Sur l'action toxique de la salive humaine.               Wyniki sa porażające, ludzka ślina jest niezwykle toksyczna. 

• 1896 - Edward Durham i Max von Gruber odkrywają zjawisko aglutynacji (zlepiania się komórek) bakteryjnych.

• 1897 - Edward Durham rozwinął reakcję aglutynacji do diagnozy duru brzusznego. W szczególności wynika z niego, że tylko surowica uzyskana od osób które przechorowały tyfus(inna nazwa duru brzusznego) aglutynuje (zlepia) pałeczki bakterii duru brzusznego. Nie robi tego surowica od osób zdrowych. Wynika z tego późniejszy teoretyczny podział na przeciwciała nieswoiste i swoiste.
• 1900-1901 – Karol Landsteiner z grupą studentów po pobraniu szeregu próbek krwi dokonuje dzięki zjawisku aglutynacji odkrycia specyficznych substancji na komórkach erytrocytów(czerwonych krwinek). Działając surowicą na poszczególne próbki odkrywa ich odmienny skład chemiczny. Podział ten skutkuje w przyszłości określeniem układu grupowego krwi AB0(H).
• 1907 - Reuben Ottenberg publikuje pierwszą prace o możliwości przeprowadzania transfuzji krwi. Teoretycznie wprowadza do literatury medycznej termin „uniwersalny dawca „ dla osób posiadających krew grupy 0.
• 1926 – K. Landsteiner i P. Levine odkrywają substancje grupowe(identyczne jak na krwinkach) w ludzkiej spermie. Identycznego odkrycia dokonuje K. Yamakami.
• 1926 – Shirai w pracowni Yamakami wykazał, że nasienie męskie, ślina i wydzielina z pochwy hamują swoiście aglutynację grupową krwinek.
• 1927 - Landsteiner przeniósł się do Rockefeller Institute for Medical Research w Nowym Jorku.
• 1928 – przyjęcie oznaczania grup krwi A, B, AB, 0 na całym świecie.
• 1926-1930. Landsteiner, Levine, Lehrs, Schiff i Putkonen potwierdzają znalezienie grupowych substancji AB0 w ślinie, spermie, moczu, łzach, pocie i soku żołądkowym. Morgan i Heyningen stwierdzają największe ilości substancji grupowych w płynie z cyst jajnikowych. (Nikogo nie ciekawi skąd się tam wzięły?)
• 1930 – Putkonen podaje do ogólnej wiadomości względne ilości substancji  grupowych AB0, wywołując szok wśród badaczy. Ilość na krwinkach (8-32), ilość w ślinie i spermie (128-1024).
• 1940- Grethe Hartmann publikuje swoje odkrycia związane z występowaniem antygenów grupowych AB0- „Group antigens in human organs”.

To, że w badaniach odkryto przeciwciała, nie znaczy,

że musza wystapić objawy chorobowe.

Ernest Witebsky i  Noel R. Rose 1957 rok

• 1944 – E. Witebsky z grupa współpracowników przeprowadzają eksperymenty wstrzykując oczyszczone substancje grupowe z układu AB0  podskórnie ochotnikom. Ilość wytworzonych przeciwciał dochodzi do niebotycznych wskaźników(miano ponad 16 384). Publikuja raport -„Potent Typing Sera Produced by Treatment of Donors with Isolated Blood Group Specific Substances”.
• 1945 - A. Wiener z kolegami oczyszczają ślinę pozyskaną od wydzielaczy (Se) z białek i wstrzykują je domięśniowo osobnikom posiadającym odmienne grupy krwi. Wnioski- zdecydowana większość pacjentów odpowiedziała na zastrzyk ze wzrostem miana izoaglutynin w zakresie do 10 razy wiekszym niż pierwotne wartości. Przy okazji zauważają - Zgodnie z klasyczną koncepcją substancje grupowe (antygeny) zawdzięczają swoja specyfikę strukturom węglowodanowym a w erytrocytach mają one być sprzężone z lipidami / i lub białkami. Dzięki temu mają aglutynogenny charakter i antygenowość. W wydzielinach te substancje antygenowe są rozpuszczone zatem wolne od lipidów i białek. Czyli są haptenami(antygeny niepełnowartościowe).  Wykazano, że wstrzyknięcie stosunkowo niewielkiej ilości oczyszczonej śliny stymuluje znaczny wzrost miana izoaglutyniny. Z drugiej strony, zastrzyki porównywalne wykonane z porównywalną lub wiekszą ilością erytrocytów -(pełnowartościowych teoretycznie antygenów) droga domięśniową wykazały niewielki lub żaden stymulacyjny efekt. Po tych eksperymentach grupa badaczy dochodzi do wniosku- Oczywiście nasze wcześniejsze koncepcje dotyczące charakteru substancji antygenowych w erytrocytach i wydzielinach będa musiały zostac zrewidowane. "Simple Method of Preparing Potent Blood Grouping Sera".
• Jednak przez następne 70 lat nikt tej błędnej koncepcji nie zrewidował i nie poprawił. Ciągle mamy koncepcję, że antygeny to białka. 

Ogólnie przyjmuje się, że osoby posiadające substancje grupowe AB0 w swoich wydzielinach są oznaczane (Se) Secretor (wydzielaczami) i stanowią 80% populacji. Osoby nie posiadające substancji antygenowych AB0 w swoich wydzielinach są (se) non secretor- niewydzielaczami, stanowią pozostałe 20% populacji.

• 1946 – Mourant opisał przeciwciała zlepiające krwinki niezależnie od ich przynależności do któregokolwiek ze znanych układów grupowych. Odkryte substancje nazwano Lewis (od nazwiska kobiety u której je odkryto).
• 1948 – Grubb i Morgan, potem również Kelus stwierdzili zjawisko bardzo ciekawe z punktu widzenia serologii i genetyki. Okazało się, że w nowo odkrytym układzie Lewis występują dwa antygeny Le (a) i Le (b). Posiadanie antygenu Le(a+) przypisuje się niewydzielaczom (se), prawie zaś wszyscy osobnicy Le (a-) są wydzielaczami (Se).
• 1949 – pierwszy polski podręcznik Immunologia ogólna autorstwa Ludwika Hirszfelda.
• 1958 – jedno z nielicznych kompleksowych opracowań dotyczących posiadanych układów grupowych krwi- Grupy krwi pod red H Hirszfeldowej. W treści znajdziemy doniesienia o komplikacjach wynikających z dostarczenia biorcom krwi tzw. ”uniwersalnych dawców” z grupą krwi 0.
• 1960 – S.J. Behrman publikuje swoje najnowsze odkrycie związane z niezgodnością grup krwi AB0 i statusu wydzielacza a niepłodnością. „ABO (H) blood incompatibility as a cause of infertility: a new concept”. Wnioski są powalające 102 na 109 niepłodnych rzekomo par ma niezgodność antygenową w układzie AB0(H) co stanowi 87,2 % ogólnie zbadanych par.
• 1960 –teoria selekcji klonalnej za którą Burnet i Medawar dostają nagrodę Nobla.

Tu następuje koniec klasycznej immunologii gdzie królowały aglutyniny, lizyny, precypitaty i opsoniny jako klasyczne przeciwciała. Wchodzi nowa immunologia, pojawiają się białka myelomatyczne G, M, A, D, E. Zaczyna się ogólnoświatowa walka z nowotworami. Pojawiają się nowe antygeny HLA (human leukocyte antigens – ludzkie antygeny leukocytarne). Zaczęto rozpracowywać MHC - główny układ zgodności tkankowej.

• 1969 – Współpracownicy S.J.Behrmana tj. Gershowitz i Solish publikują pracę „Distribution of ABO blood types among fertile and infertile women”, obalającą jakoby jego koncepty o niepłodności związanej z odrębnymi grupami krwi ojca i matki. Zapominają jednak o najważniejszym argumencie Behrmana tj. statusie Secretora i nonsecretora pomiędzy partnerami.
• 1969 – Morgan i Watkins donoszą, że epitopy ABO zostały nadane przez weglowodany czyli po prostu-cukry, a konkretnie N-acetylogalaktozaminę dla antygenu A i galaktoza dla antygenu B.
• 1994- Polly Matzinger proponuje nowy model w immunologii- teorie niebezpieczeństwa.
•  1996 - sygnały wskazujące na to, że wyniki niektórych prac eksperymentalnych niezupełnie pasują do teorii, pojawiały sie w literaturze już od wielu lat. Trzy artykuły opublikowane w SCIENCE w marcu 1996 r. Obalają obowiązujący od pół wieku dogmat o niedojrzałości immunologicznej noworodków ssaków. Twierdzenie takie wylansował w latach czterdziestych P. Medawar, oparte było na eksperymentach. Z czasem pozwoliły one sformułować tezę, że noworodki nie mogą reagować na żadne obce antygeny, bo w tym okresie ich (rzekomo) niedojrzały układ odpornościowy dopiero uczy się odrózniać to, co własne, od tego co obce. (self/not self immunologic model).
• 2015 - E. Maverakis z zespołem proponują- Nowa teoria wyjaśniająca autoimmunizację: teoria autoimmunizacji zmienionego glikanu. Glycans in the immune system and The Altered Glycan Theory of Autoimmunity: A critical review.

 

To, że masz objawy chorobowe wcale nie znaczy,

że odkryją w badaniach (auto)przeciwciała.

Ernest Witebsky i  Noel R. Rose 1957 rok

• Słownik terminów.

 Epitop znany również jako determinanta antygenowa, to część antygenu substancji chemicznej) który jest rozpoznawany przez układ odpornościowy, zwłaszcza przez przeciwciała.

Hapten - niekompletny antygen, który w izolacji nie stanowi pełnowartościowych antygenów; to znaczy, że nie są w stanie samodzielnie wywołać odpowiedzi immunologicznej. 

Alloantygen- to antygen pochodzący od innego osobnika tego samego gatunku. Takie antygeny cechują się wysoką immunogennością i są przyczyną odrzucania przeszczepów. Najsilniejszymi alloantygenami są:antygeny grup krwi oraz antygeny głównego układu zgodności tkankowej.

Antygeny leukocytów ludzkich(HLA) rozpoczęły się jako lista antygenów zidentyfikowanych w wyniku odrzucenia przeszczepu. Antygeny zostały początkowo zidentyfikowane poprzez kategoryzację i wykonanie masowych analiz statystycznych dotyczących interakcji między grupami krwi. Proces ten oparty jest na zasadzie serotypów. HLA nie są typowymi antygenami, jak te występujące na powierzchni czynników zakaźnych . HLA to antygeny allo, różnią się one u poszczególnych osób w wyniku różnic genetycznych.

Niezależnie od wszystkich cech osobniczych mamy jako ”homo sapiens” identyczną budowę organizmu. I to jest bardzo mylące. Nie jesteśmy identyczni. Studiując anatomię i fizjologię odkryjemy, że podstawowa różnica to płeć.  Potem, dzielą nas różne grupy krwi. Dwa antygeny i cztery różne grupy krwi(podział umowny). Zatrzymamy się w tym miejscu i zgłębimy temat.

Krew i antygeny podstawowych grup ABO(H).

Dzięki pracom Hirszfelda i Landsteinera  poznaliśmy podstawowe grupy krwi. Identyfikowane są one dzięki obecności antygenów na  erytrocytach (czerwonych krwinkach). 

 Tabela. ABO grupy krwi diagram.

Antygeny grup krwi to substancje chemiczne reprezentowane przez wielocukry. Nazywane potocznie substancjami grupowymi krwi ABO(H). W każdym podręczniku akademickim dotyczącym krwi przeczytasz, że substancje grupowe krwi, czyli zestaw antygenów występuje również na wszystkich komórkach organizmu z wyjątkiem płynu mózgowo-rdzeniowego i neuronów.

 Mówiąc inaczej,  te same antygeny AB0(H) posiadamy również w wydzielinach ciała. Śluzie, ślinie, pocie, łzach, nasieniu.  Są to płyny ustrojowe niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Wynika z tego jeden niezaprzeczalny fakt. Organizm jest chroniony własnymi antygenami na całym obszarze. Antygeny grupowe układu ABO(H), posiadamy nie tylko na krwinkach ale również na wszystkich błonach śluzowych, skórze, narządach wewnętrznych. Mało tego, posiadamy je w ilościach znacznie przekraczających te posiadane w krwiobiegu. 

Jak zatem działa taki system?

Każdy dzieciak wie już od podstawówki, że w krwiobiegu posiadamy nie tylko antygeny na krwinkach czerwonych , ale również naturalne przeciwciała przeciwko nieobecnemu dla naszego układu antygenowi. Osoby z różnymi grupami krwi posiadają bardzo prosty i logiczny układ.

1. Osobnik z grupą krwi A, posiada antygeny A, i jednoczesnie posiada przeciwciała anty-B.
2. Osobnik z grupą krwi B, posiada antygeny B, i jednoczesnie posiada przeciwciała anty -A.
3. Osobnik z grupą krwi AB, posiada antygeny A i B, i jednocześnie nie posiada przeciwciał anty-A i anty-B.
4. Osobnik z grupą krwi "0" , nie posiada antygenów, i jednoczesnie posiada  przeciwciała anty-A, anty-B.

Oczywiście chodzi tu o posiadanie tych przeciwciał w krwiobiegu. 

Te cztery główne grupy krwi dzielą kardynalnie ludzi na 4 podgatunki w obrębie gatunku Homo sapiens. Wg najnowszych wskazań dotyczących najbardziej bezpiecznych ze względu na odmienność antygenową warunków transfuzji krwi, wymieniamy tylko krew zgodną grupowo. Terminy "uniwersalny dawca" dla grupy krwi zero, i "uniwersalny biorca" dla grupy AB,  których się używa potocznie do dnia dzisiejszego to kompletne nieporozumienie i tylko model teoretyczny. 

W dziedzinie nauki medyczno-biologicznej  zwanej dziś immunologią, a dotyczącej reakcji odpornościowo-obronnej różnych organizmów nastąpił w ostatnich kilkudziesięciu latach kolosalny rozwój. U podstawy tej nauki znajdziemy kapitalne założenie: każdy obcy dla systemu antygen powoduje wytwarzanie przeciwciał odpornościowych. 

Jakie są zatem obszary zainteresowania immunologów w temacie niezgodności grupowej krwi?

Pierwszy najpoważniejszy konflikt to wymiana krwi i składników krwi w czasie transfuzji i szeroko pojmowanym krwiolecznictwie. Całym zagadnieniem zajmuje się immunohematologia.

Drugim poważnym zagrożeniem to szeroko pojmowana immunologia ciąży.

Trzecim najmłodszym działem w medycynie, w którym konflikt taki ma poważne konsekwencje kliniczne to transplantologia.

Czwartym bardzo istotnym z punktu widzenia chorób powszechnie występujących to odporność w błonach śluzowych i skórze.

Historycznie tak się jednak złożyło, że zanim Landsteiner odkrył i udokumentował naukowo grupy krwi inni badacze dokonywali na całym świecie niezależnych badań związanych z odpornością organizmu. Szukali przyczyn powstawania wielu chorób i możliwości ich leczenia. Powstało wiele teorii mniej lub bardziej spójnych, które należało zbadać i potwierdzić badaniami. W literaturze tematu z poprzedniego wieku większość tych teorii uległa modyfikacji, została uznana za prawdopodobną , bądź komoletnie ją obalono. Jednocześnie od roku 1901 przyznawano nagrody Nobla ich twórcom w dziedzinie fizjologii i medycyny. To, że w późniejszym czasie teorie te i modele stawały sie nieaktualne  nie miało żadnego znaczenia. Był to w dzisiejszym pojmowaniu standard EBM.

Studiując historię immunologii można napotkać kilkadziesiąt archaizmów, które nie pasują do współczesnych realii, a które na dzien dzisiejszy mają się nadzwyczaj dobrze. Dla wielu naukowców są bardzo wygodne, choć są czysto teoretyczne, bardzo mgliście tłumaczone i przeinaczane. Choćby tak powszechne pojecie jak wyżej wspomniany 'uniwersalny dawca i biorca" czy też "niedojrzałość immunologiczna noworodków". Jeszcze bardziej enigmatyczne jest pojęcie antygen, alergen czy hapten. 

Dlaczego zatem po tylu latach badań i poszukiwań nie można odkryć etiologii chorób autoimmunologicznych. Choroby te są coraz bardziej powszechne lecz nie mają do dziś zidentyfikowanego czynnika sprawczego. 

A może ten czynnik jest, tylko nikt nie chce o tym powiedzieć aby nie narazić się elicie kontolującej dzisiejszy świat.

Czy chciałbyś usłyszeć o tym, że Twoje ANTYGENY są zagrożeniem dla członków najbliższej rodziny?

Czy chciałbyś usłyszeć, że nie możecie mieć dzieci bo macie niezgodne antygeny?

Czy chiałbyś poznać przyczyny chorób autoimmuno nie logicznych, które są związane z codzienną wymianą antygenów wśród najbliższych sobie ludzi?

To bardzo niesmaczne wiadomości, a dodatkowo najbardziej skrywane przed czytelnikami.

Wyjaśnię Ci to bardzo prosto.

Antygen to nie jakieś jednostkowe"coś".

To złożona substancja chemiczna posiadająca epitop czyli determinantę wiążąca się z przeciwciałem. Wg teoretyków na zasadzie "zamka i klucza".

Takie substancje mamy na erytrocytach. 

Identyczne substancje mamy w swoich wydzielinach i wszystkich komórkach tak jak na obrazku poniżej. 

ŹRÓDŁO.  http://www.maverakis.com/

 

A teraz niespodzianka. 

Te na erytrocytach są nazywane antygenami, identyczne w wydzielinach nazywane są substancjami grupowymi. Przeczytaj kalendarium odkrycia z roku 1945. 

Dochodzi proste nałożenie faktów. Kiedy dochodzi do szoku anafilaktycznego?

Przy niezgodności antygenowej w układzie AB0(H) w czasie transfuzji.

A czy wiesz, że identyczny szok przechodzą niektóre  kobiety przy stosunku płciowym. Partner zostawił im tylko swoje nasienie(wydzielinę). Ale dla specjalistów to jest tylko uczulenie i reakcja nadwrażliwości.

Jak myślisz kto tu przegina?

Pamiętaj, każdy obcy antygen powoduje wytwarzanie przeciwciał, stany zapalne i w konsekwencji choroby. 

 

Najnowsza książka odkrywcy Niewidzialnej transfuzji.  Rody krwi - niedostepna.